| Glucose (C6H12O6): | 3 gram (2 theelepeltjes) |
| Natronloog 8% (2 M NaOH): | 50 mL (dus 4 g NaOH) |
| Methyleenblauw 1% in alcohol: | 0,5 mL (5 à 10 druppels) |
| Magneetroerder + roervlo | |
| Druppelpipet | |
| Erlenmeyer wijdhals of bekerglas: | 250 à 400 mL |
Voorbereiding:
Op het plateau van een magneetroerder staat een bekerglas of wijdmondse erlenmeyer,
op de bodem daarvan ligt een roervlo.
Giet een geconcentreerde oplossing van 2 M natronloog erin en zet de magneetroerder aan. Daarna worden er twee scheppen glucose ofwel druivensuiker bij het natronloog gedaan. De proef: Wanneer de glucose is opgelost, voeg je met behulp van een pipet enkele druppels methyleenblauwoplossing toe. Het mengsel kleurt hierdoor blauw.
De magneetroerder wordt uitgezet.
Al gauw verdwijnt de blauwe kleur en wordt het mengsel nagenoeg kleurloos. Zodra de magneetroerder weer wordt aangezet, kleurt het mengsel langzaam weer blauw. Als de magneetroerder opnieuw wordt uitgeschakeld, verdwijnt die blauwe kleur na een tijdje weer. Dit proces kan enkele keren worden herhaald.
Verklaring: Glucose en methyleenblauw reageren met elkaar, het reactieproduct is onder andere leukomethyleenblauw. Laatstgenoemde stof is bijna kleurloos. Je kunt deze reactie echter niet uitvoeren door gewoon wat methyleenblauwoplossing in een glucoseoplossing te druppelen, want deze reactie kan alleen in een sterk basisch milieu plaatsvinden (vandaar de toevoeging van loog).
Als de magneetroerder weer wordt aangezet, komt er zuurstof bij het mengsel en wordt het kleurloze leukomethyleenblauw geoxideerd tot methyleenblauw (dat, zoals bekend, blauw van kleur is). Na de proef: Alles kan met wat extra water zonder bezwaar door de gootsteen.
Giet een geconcentreerde oplossing van 2 M natronloog erin en zet de magneetroerder aan. Daarna worden er twee scheppen glucose ofwel druivensuiker bij het natronloog gedaan. De proef: Wanneer de glucose is opgelost, voeg je met behulp van een pipet enkele druppels methyleenblauwoplossing toe. Het mengsel kleurt hierdoor blauw.
De magneetroerder wordt uitgezet.
Al gauw verdwijnt de blauwe kleur en wordt het mengsel nagenoeg kleurloos. Zodra de magneetroerder weer wordt aangezet, kleurt het mengsel langzaam weer blauw. Als de magneetroerder opnieuw wordt uitgeschakeld, verdwijnt die blauwe kleur na een tijdje weer. Dit proces kan enkele keren worden herhaald.
Verklaring: Glucose en methyleenblauw reageren met elkaar, het reactieproduct is onder andere leukomethyleenblauw. Laatstgenoemde stof is bijna kleurloos. Je kunt deze reactie echter niet uitvoeren door gewoon wat methyleenblauwoplossing in een glucoseoplossing te druppelen, want deze reactie kan alleen in een sterk basisch milieu plaatsvinden (vandaar de toevoeging van loog).
Als de magneetroerder weer wordt aangezet, komt er zuurstof bij het mengsel en wordt het kleurloze leukomethyleenblauw geoxideerd tot methyleenblauw (dat, zoals bekend, blauw van kleur is). Na de proef: Alles kan met wat extra water zonder bezwaar door de gootsteen.
De benodigdheden staan klaar.
Methyleenblauw is juist toegevoegd.
De roerder staat even stil.
Er wordt weer flink geroerd.