Er ontstaan gassen.

H⁺ + HNO₂ + SCN¯ ⇆ ONSCN + H₂O

Na afloop van de proef: 

Nu moet je nog de sporen gevaarlijke cyanide-ionen onschadelijk maken. Dat gebeurt als volgt. Zet de erlenmeyer een nacht (buiten) weg, en de oplossing wordt weer helder. Dat er sulfaat is gevormd, blijkt als je als test een beetje bariumnitraatoplossing toevoegt. Er ontstaat een wit neerslag van het slecht oplosbare bariumsulfaat. Daarna voeg je natronloog toe. De oplossing wordt basisch waardoor er geen blauwzuur meer kan vrijkomen. Daarna los je in de oplossing in de erlenmeyer nog een halve gram natriumthiosulfaat op om alle cyanide om te zetten in het onschadelijke thiocyanaat:

Alles kan nu zonder bezwaar door de gootsteen worden weggespoeld.

Over de gassen die vrij komen

De vrijkomende gassen zijn blauwzuurgas, HCN, en stikstofmonoxide, NO. Het eerste heeft een typische amandelgeur. Het is snel dodelijk en werd in de Tweede Wereldoorlog ingezet in de gaskamers van het Derde Rijk. Er zijn nog steeds regimes die niet schromen het in te zetten in conflicten, hoewel het een verboden chemisch wapen is.
Het tweede oxideert aan de lucht snel tot het bruine en ook erg ongezonde NO₂.

Over de eerste vergelijking in de Verklaring

De brutoreactie is een redoxreactie. Kijkend naar een aantal oxidatiegetallen is dat al duidelijk. Het oxidatiegetal van N in NaNO₂ is af te leiden uit de oxidatiegetallen van Na⁺ en van 2 maal O²¯ . Dat is samen 3-. Dus het oxidatiegetal van N is 3+. Het oxidatiegetal van N in NO is af te leiden uit dat van O²¯ dus dan is het oxidatiegetal van N 2+. Omdat N kennelijk een elektron opneemt, is het een oxidator, aannemende dat de oxidatiegetallen van N in KSCN en HCN gelijk blijven. Scherper gezegd: N is het elektronen­opnemende atoom van de oxidator NaNO₂.
Met de COHe¯-regels zie je dat als volgt:

C (Centraal atoom kloppend maken)	NO2¯	→	NO
O (O's kloppend maken met H2O)	NO2¯	→	NO + H2O
H (H's kloppend maken met H+)	NO2¯ + 2 H+	→	NO + H2O
e¯ (lading kloppend maken met e¯ )	NO2¯ + 2 H+ + e¯	→	NO + H2O

Inderdaad: er wordt een elektron opgenomen.

Van Cl, van Na en van K blijven de oxidatiegetallen gelijk. Om de tweede halfvergelijking af te leiden, blijven zodoende over: SCN¯ voor de pijl en SO₄^2- en HCN achter de pijl.

C (Centraal atoom kloppend maken)	SCN¯	→	SO42- + HCN
O (O's kloppend maken met H2O)	SCN¯ + 4 H2O	→	SO42¯ + HCN
H (H's kloppend maken met H+)	SCN¯ + 4 H2O	→	SO42¯ + HCN + 7 H+
e¯ (lading kloppend maken met e¯ )	SCN¯ + 4 H2O	→	SO42¯ + HCN + 7 H+ + 6 e¯

De eerste halfvergelijking wordt met 6 vermenigvuldigd om de e¯ tegen elkaar weg te laten vallen: Aanvullen met de tribune-ionen levert de brutoreactievergelijking van de vorige pagina.

Over de vergelijking in Na afloop van de proef

S₂O₃²¯ heet thiosulfaat. Het verschil met gewoon sulfaat (SO₄²¯ ) is dat een O-atoom door een S-atoom is vervangen. Thio- stamt van het Griekse theion (θειον) dat zwavel betekent. In de scheikunde betekent thio- meer bijzonder: vervang een O door een S. Om aan te tonen dat de laatste reactie op de vorige pagina een redoxreactie is moeten de COHe¯-regels deels aangepast worden tot wat je zou kunnen noemen CSHe¯-regels. De halfvergelijking voor gewoon sulfaat naar sulfiet luidt:
2e¯ + 2 H⁺ + SO₄²¯ → SO₃²¯ + H₂O met sulfaat als oxidator. Voor thiosulfaat wordt dit:
2e¯ + 2 H⁺ + S₂O₃²¯ → SO₃²¯ + H₂S met thiosulfaat als oxidator. H₂S is hierin hypothetisch.
Cyanaat is OCN¯. Thiocyanaat is dus SCN¯ . Met cyanaat luidt de halfvergelijking:
H₂O + CN¯ → OCN¯ + 2 H⁺ + 2e¯ ; met thiocyanaat wordt de halfvergelijking:
H₂S + CN¯ → SCN¯ + 2 H⁺ + 2e¯ met cyanide (CN¯ ) als reductor.
Het rood optellen levert: CN¯ + S₂O₃¯ → SCN¯ + SO₃²¯
Maar het rood is ook te vereenvoudigen tot:
S₂O₃²¯ → SO₃²¯ + S en S + CN¯ → SCN¯ waarmee het redoxkarakter weg is en het op S-overdracht neerkomt.
Kan dat zomaar? Ja, dan moeten de oxidatiegetallen gelijk blijven. Dat lukt als je de extra S als S° ziet, zoals hieronder. S met 3 strepen (elke streep stelt een e-paar voor):